گریز گاه...

هر چند قلب من از ملالی 

 گنگ ومبهوت فرسوده میشود

اما در کنار تو آرام میگیرد

دوست دارم افکار پر تلاشم را

با احساس و غزل در تو عبور دهم

تا تو در میان شبنم و شقا یق رها شوی.

محبوبم به دنبال گریز گاهی  

برای تو و من هستم

که درآن شادی باشد

و ابدیتی

با تصویری از عشق

تا نقطه آغازین شود

و همه چیز با گیاه و گل شروع گردد. 

ای بستر پایدار، نیلوفر درتو گره خواهد خورد

و در اوج فضای چشم خیال

همنوای لحظات با تو میشود.

میخواهم نگاهی شرم نگاهت شود 

رنگین کمان آسمان چشم تو بخندد

درد عشقی شود که پایان ندارد.

میخواهم سکوت انتظار را 

 با پرواز پرنده پیوند زنم. 

ای کاش میتوانستم آبشار رابطه را 

در حقیقت رودخانه تماشاگر باشم

تا در طلوع یک صبح در آئینه عشق شنا کنم

و در دل گریزان آب پایدار بمانم.

ای با شکوهتر از گل یاس در دل آبی آسمان

در اندیشه ام رود جاریست

و در صدای دلنواز تو میریزد

ای پاکترین صدا

قلب من تا انتها ی شقایق

خواهد رفت.

فرزان ارجمندی